Terug: Zweven en laten zweven
Vorige pagina: Nu vlieg jij
Volgende pagina: Stampenrollen en gieren
Date: Aug 21'94, 21:44
From: FG
Zondag. Matthijs is op familiebezoek, maar het is nu mooi vliegweer! Ik laat Jacoline en de kinderen zien hoe zo'n strip eruit ziet, de plek waar van alles opstijgt, landt, moppert en lacht. De DDI is ook ditmaal een man onder enige druk. We horen het al bij de receptioniste. Terwijl we daar op onze beurt wachten, is de DDI juist bezig om draadloos tegen haar uit te varen. Ze had een paar mensen naar de strip doorgestuurd in de hoop dat er nog een gaatje op de lijst zou komen, maar zij worden door hem geweigerd. Geen beste PR voor een vliegveld waar men elke stuiver goodwill kan gebruiken.
De leerboeken zijn op, afgezien van exemplaren in de vitrine, maar de sleutels zijn niet te vinden. Jos, zelf pilote en deze dagen op dringend verzoek invaller aan de receptie, had er zó vier sets kunnen verkopen, maar: geen voorraad...
Langs de strip zit Patrick de logboekvellen en bonnen bij te houden. Ik hoop nog even dat Lore (de enige van het gezin die wel zou durven) een `relatie-vluchtje' kan maken, maar de DDI blijft onder hoogspanning staan.
Veel volk, veel kisten, veel verkeer. Twee zelfstarters, met inklapbare motor in de nek. Erg mooi. Dan volgt een, zoals dat blijkbaar heet, `plettermoment': vier, vijf kisten komen vrijwel tegelijk langs het ` rugwindbeen' aanglijden voor een landing Rugwindbeen: het eerste deel van het landingscircuit, met de wind in de rug terzijde van de landingsbaan. Aan het einde hiervan vliegt de piloot na een bocht van 90 graden het dwarswindbeen en daarop volgt na een laatste bocht de landing, op final.. In de bocht naar het dwarswindbeen nemen ze elk een iets ander pad, zodat ze `op final' nog wat verspreid binnenkomen. Eerst als ganzen in formatie, dan als dalende sneeuwvlokken, voortgedreven door de wind. Een hele commotie op de grond, maar er gebeuren geen ongelukken.
Een paar kilometer verder, op vliegbasis Deelen, waar we ook hebben rondgekeken, was de schade groter: twee spectaculaire crashes. Maar daar was het gelukkig allemaal op schaal --- er vond een internationale wedstrijd voor bouwers van modelvliegtuigjes plaats. Het viel me trouwens op hoe kwetsbaar radiografisch bestuurbare vliegtuigjes zijn. Het opstijgen gaat beverig, het landen vaak stuiterend en eenmaal dook een opstijgende dubbeldekker onbeholpen naar de hoofden van het publiek, zonder dat de bestuurder op de grond daar erg veel aan kon doen. Er was iets helemaal mis, want het eerste wat hij vervolgens deed was landen, wat redelijk lukte, zij het met de neus op de grond en de staart recht omhoog.