Terug: Zweven en laten zweven
Vorige pagina: Thermiek: op de grond en erboven
Volgende pagina: Twee crashes
Date: Aug 16'94, 19:44
From: Matthijs Wachtmeester
Frans en ik zijn vandaag lid geworden van de KNVvL en we hebben ons ingeschreven als gekken die vanaf Terlet willen rondzweven. Bij het inschrijven was er nog een leuk moment: we vertelden dat we een proefvlucht hadden gemaakt en nu lid wilden worden om les te kunnen nemen, waarop de dame van de administratie half verontschuldigend (alsof ze bang was ons enthousiasme te temperen) stelde, dat we eerst medisch gekeurd moesten worden. Alsof we het hadden afgesproken toverden Frans en ik tegelijk ons oranje keuringsbewijs tevoorschijn. Na het afhandelen van het papierwerk vertrokken we tegen een uur of half twee naar de startbaan in de hoop snel de lucht in te kunnen. Daar werd die hoop de grond ingeboord door de DDI: alle tweezitters waren besproken en het zag er niet naar uit dat er gauw een gaatje zou komen. Omdat je nooit kunt weten, hebben we ons toch maar op de lijst laten zetten en jawel, om tien voor half drie kwam de mededeling dat een van ons de lucht in kon. Daar ik de beleefdheid zelf ben, liet ik Frans voorgaan, maar terwijl die naar zijn toestel liep, vroeg de DDI mij of ik mee wilde met een motorzweefvliegtuig. Ik laat me zo'n mogelijkheid niet ontnemen met als gevolg dat we allebei min of meer op hetzelfde moment het luchtruim kozen, Frans aan een lier en ik achter een propeller. Eenmaal hoog genoeg in de lucht werd de motor uitgezet en gingen we als normale zwevers verder: een thermiekbel zoeken om hoogte te winnen en van daar af rond te vliegen. Intussen deed de instructeur uit de doeken hoe de verschillende bedieningsorganen werken en hij werd niet eens moedeloos van de stomme vragen die ik stelde.
Blijkbaar was ik wat te ijverig in het te kennen geven dat ik de uitleg begreep, want zonder enig teken vooraf stak de instructeur zijn handen in de lucht en zette zijn voeten vlak op de bodem van het toestel met de mededeling: `Nu vlieg jij.' Dat was even schrikken, maar tijd om na te denken was er niet, omdat het toestel meteen een scherpe bocht naar links maakte. Toen mocht ik laten zien dat ik echt iets van de uitleg had begrepen, dus meteen naar rechts sturen en met de pedalen de neus van het toestel weer recht in de vliegrichting zien te krijgen. Tot mijn verbazing ging dat nog goed ook. Na daarvan bekomen te zijn, wat noodgedwongen heel snel moet, hebben we lekker rondgevlogen op zoek naar leuke uitzichten en de zo onmisbare thermiekbellen met naast mij steeds opmerkingen als `bocht naar links', `naar rechts' en `je gaat te snel, snelheid minderen'. In die bellen nam de instructeur de bediening over, want wat je daar allemaal moet doen is mij nog knap onduidelijk. Tegen het einde zegt die leukerd: `We gaan naar beneden, vlieg maar naar Terlet.' Terwijl ik met de beste wil van de wereld niet wist waar we zaten. Dat was niet zo heel slim van mij, want de snelweg Arnhem -- Apeldoorn liep pal onder ons door. Toen we bij Terlet waren aangekomen nam de instructeur de besturing maar van mij over en zette de kist exact een half uur na vertrek aan de grond. Toen we terugtaxieden, zag ik hoe Frans hielp het toestel waarin hij had gevlogen op de goede plaats te zetten voor een volgende start. Eenmaal aan de grond heb ik nog een babbeltje zitten maken met de instructeur en ik vroeg welke extra eisen er zijn om zo'n motorzweefvlieger te mogen besturen; dat valt volgens hem reuze mee. Toen ik hem vertelde dat een kennis van mij vliegt in kleine motorvliegtuigen, zei hij (zijn naam ben ik helaas kwijt) dat wie in zo'n motorzweefvliegtuig kan vliegen, dat ook in een Cessna kan en dat een zweefvlieger zelfs moeilijker is te besturen.