Ook beginnen we met allerlei voor mij nog tricky plekjes. Bijvoorbeeld een weg die linksaf gaat (bordje met brede pijl in een bocht naar links en dunne streep rechtdoor en rechtsaf), waar je ook over een grote verkeersdrempel rechtdoor zou kunnen, of rechtsaf. Ik moet rechtdoor rijden, doe dat ook, maar ik gebruik geen richtingaanwijzer terwijl ik die wel had moeten gebruiken, en wel op het moment dat ik de weg-rechtsaf passeer.
Na de les halen we Nancy op, die me thuis brengt. Het is weer prachtig om Nancy en Humphry samen te zien en te horen. Nancy werkt hard en serieus naar haar tussentijdse toets toe en ze hoopt eigenlijk dat het zo goed zal gaan dat die proef-examinator zal zeggen dat ze het al perfect doet zo. Humphry wil die hoop wat temperen: “Luister Nancy. Als ik een uur lang tegen je aan praat, denk je dan dat die man geen enkele opmerking zal maken?”
Nancy glijdt een paar keer met haar voet van een pedaal af, doordat ze slippers draagt. Deze heeft ze aan vanwege een blaar aan haar enkel. “Kon je er niet een pleister op doen?” vraagt Humphry streng. Nancy protesteert: “Op mijn werk zeiden ze dat óók al. Nou praat u als een Nederlander!” Hollander die ik ben, schiet op de achterbank in de lach, waarna Nancy me uitlegt dat ze mij helemaal geen typische Nederlander vindt. Wat ik weer als een compliment opneem ;-)
Bij mijn flat in de buurt stoppen we en Humphry legt ons uit waar de verschillende waarschuwingslampjes en schakelaars op het dashboard voor zijn. Ook kijken we onder de motorkap en laat Humphry ons zien waar de accu zit, de container voor ruitenwisservloeistof, het koelwater, de olie en het het staafje voor oliepeil en de remvloeistof. Hij drukt ons op het hart om geen meter verder te rijden dan noodzakelijk is zodra een waarschuwingslampje van de accu of het oliepeil gaat branden. Voor Nancy is het een herhaling, voor mij nieuwe praktijkstof. Leuk!