Ik word daar zo verveeld door dat ik me eerst niets herinner van de les maar gelukkig daagt er daarna toch van alles. Het blijft me verbazen dat Humphry er zo relaxed bijzit, en zo ontspannen praat en mijmert alsof hij in een schommelstoel op een zonnige veranda zit te dromen, terwijl hij intussen ALLES ziet, de omgeving, mijn handen, de beweging van mijn ogen. Toen ik laatst achterin zat, zag ik hoe hij zat te praten met een leerling die vergat te schakelen voor een korte bocht. Het gesprek ging gewoon door maar intussen had Humphry teruggeschakeld naar de tweede en de leerling reed door zonder dat te merken. Prachtig!
We hebben het gehad over een paar blinde vlekken in de omgeving. Er is op de Huissenseweg een plaats waar kort achter elkaar twee verkeerslichten zijn en negen van de tien leerlingen mist de eerste. De opstelling is daar zo dat je, normaal voor je uitkijkend, bijna vanzelf langs de eerste heen kijkt. En ergens in Velp is een verkeersbord dat bijna iedereen mist omdat de omgeving je ervan afleidt. Dat zijn beproefde zakplekken voor examenritten. Interessant dat er zulke plekken zijn waar geen regels tegen helpen, waar de indeling van de omgeving zo is dat het vaak mis gaat.
Ik heb gisteren een beter theorieboek gekocht, niet die achterlijke tekst van de ANWB, maar dat nieuwe betere boek heb ik met rugzak en al meteen 's avonds in het café laten liggen! Stom stom stom. Maar gezellig was het wel.