Terug: Zweven en laten zweven
Vorige pagina: Zweefgevoel
Volgende pagina: Vliegen? Ik niet
Date: Oct 19'94, 20:21
From: Veerle van Weelden
Mijn vader keek heel vaak naar de lucht om te kijken of er thermiek was en dan kreunde hij van: `Oooh, ik wou dat ik op mijn fiets kon springen en erheen gaan.' Ik vond dat een beetje overdreven maar nu niet meer!
Voordat ik ging starten werd ik voorbereid dat de start heel steil zou zijn, het was ook wel even slikken maar ik had het me veel erger voorgesteld.
Toen ik werd vastgegespt zakte opeens alle angst weg.
De kap was dicht en ik probeerde naar de kabel te kijken. Eindelijk trok hij strak, een harde ruk en ik werd stijf naar achteren geperst en een lekker gevoel van kriebel, dat je ook kan hebben als je nogal hard schommelt, overkwam mij.
Ik hield me stevig vast in een spleet (voor't geval dat...) en begon heftig te slikken. Het gerommel op de achtergrond, door mij nog niet eerder opgemerkt, hield opeens op.
Ik vroeg of we nu ontkoppeld waren en de piloot zei dat dat zo was. Ik ontspande me want spannend was het wel geweest. Nu durfde ik naar beneden te kijken en ik zag de wereld van bovenaf, fantastisch!!! (Maar dat zal u ook wel een keer meegemaakt hebben, hoop ik.)
Alles ging verder nogal rustig behalve het landen, het leek er meer op dat de strip naar ons toekwam dan omgekeerd. Het leek voor mij nogal lang voordat we tegen de grond bonsden en steeds langzamer verder hobbel-gleden.
Ik stapte juichend uit: hier ga ik voor sparen!!!