Terug: Zweven en laten zweven
Vorige pagina: Telepathische kritiek
Volgende pagina: Hersenthermiek
Date: Sep 04'94, 22:25
From: Matthijs Wachtmeester
`Waar bleef je toch? De Flying Doctors zochten je al.' Met deze woorden werd ik woensdag door Frans begroet na mijn tweede vlucht van die dag. De vlucht had bijna 50 minuten geduurd en Frans, die vlak na mij was gestart, stond alweer 20 minuten aan de grond. Instructeur Jan Minoli had er duidelijk zin in die dag, want toen hij zag dat het toestel waarin Frans vloog (`daar gaat je maat') in een thermiekbel was beland met meer stijging dan de bel waarin wij omhoog cirkelden, koerste hij meteen naar diezelfde bel om ook zo snel mogelijk hoogte te winnen. Eenmaal op een acceptabele hoogte aangekomen, namen de lessen voor mij een aanvang.
`Vlieg maar naar die akker recht vooruit.'
`Welke akker? Ik zie geen akker.'
`Oké, dat grasveld dan.'
Terwijl we wat rondvlogen, schoot opeens een tweezitter op korte afstand, een meter of 50 lager met hoge snelheid voor mij langs. Minoli bedacht zich geen seconde en zette meteen de achtervolging in, onderwijl ratelende mitrailleurgeluiden makend. Dit intermezzo was duidelijk bedoeld om mij een beetje op te monteren, want even daarvoor had ik een standje gekregen omdat ik --- zonder dat ik weet waarom --- de kist nogal steil de lucht in had gestuurd waarna Minoli moest ingrijpen om het toestel weer netjes vlak te leggen. Je kunt je in de lucht geen seconde onachtzaamheid veroorloven. Als de Flying Doctors deze blunder zouden hebben gezien, was er op Terlet meteen een fax binnengekomen dat ze mij nooit, maar dan ook helemaal nooit in dienst zouden willen nemen. De rest van de vlucht ging heel plezierig en probleemloos met slechts een spraakverwarring. Van achter mij klonk `vlieg maar naar de thermiekbel' en dat deed ik redelijk netjes, ware het dat ik naar het restaurant was gevlogen en niet naar de bel die we even daarvoor hadden verlaten. Nou ja, in ieder geval kan ik me enigszins oriënteren in de lucht. Nog even lekker rondgevlogen en daarna geland. Tot op dat moment had ik me geen seconde gerealiseerd dat we zó lang in de lucht waren gebleven en na de uitbundige begroeting van Frans heb ik hem maar niet verteld van die stomme fout.